Historia

     Najstarsz± czę¶ci± wioski jest Dambina. W 1286 roku otrzymali j± jemielniccy Cystersi. W 1325 roku ksi±żę Albert strzelecki podarował klasztorowi jemielnickiemu dziesięcinę z G±siorowic, co następnie potwierdził w 1342r. W 1361r. G±siorowice były podzielone na wie¶ i dobro rycerskie, które leżało na prawym brzegu rzeki Jemielnicy. W omawianych czasach wie¶ nazywała się Gansorowicz. W 1436r. funkcjonowała nazwa Gansorowicz a w 1526r. Husarowitz. Ostatnia nazwa kryje w sobie słowa: hus i husar, co znaczy gę¶ i pastuch gęsi. Według mnicha Roberta Sambuciusa mieszkańcy G±siorowic w 1662 roku płacili proboszczowi ko¶cioła w Jemielnicy 10 groszy ¶l±skich. Kolejne 10 groszy ¶l±skich oddawano w formie ¶więtopietrza do Rzymu. W tym roku we wsi mieszkało 195 katolików i 3 niekatolików. W 1679 roku wybuchła w Opolu dżuma na któr± zmarło 900 osób. Następnie choroba dotarła do Strzelcec i w latach 1680-1683 zmarło tu 114 osób. Mieszkańcy G±siorowic kupowali w Strzelcach ubrania po zmarłych i tym sposobem epidemia i ¶mierć dotarły do wsi. W tym czasie wła¶cicielem wsi była rodzina Smeskal. Na pocz±tku XVIII wieku połowę G±siorowic kupił hrabia strzelecki Karol Colonna a drug± połowę wraz z dobrem rycerskim klasztor w Jemielnicy. Na Wielkanoc 1718 roku w ko¶ciele parafialnym w Jemielnicy naliczono 100 komunii z G±siorowic. W 1725 roku we wsi były dwa młyny o jednym kole a ich wła¶ciciele nazywali się Jan Jarosch i Grzegorz Zmarzły. Z powodu nieurodzajnych gruntów niektóre pola były przez 12 lat nie obsiane. W 1734 roku G±siorowice nawiedziła potężna wichura, która wyrz±dziła ogromne szkody w lasach i budynkach. W 1763 roku we wsi było 15 wolnych gospodarzy i młynarzy, 19 zagrodników i 1 chałupnik. W 1765 roku wybudowano w G±siorowicach przędzalnię. Do klasztoru w Jemielnicy należały wtedy 21 g±siorowickie pasieki i 232 owce. W 1784 roku G±siorowice liczyły 207 mieszkańców. Było tu 23 gospodarzy, 32 zagrodników, 6 chałupników i 2 młynarzy. Na pocz±tku XIX stulecia G±siorowice liczyły 296 mieszkańców, w połowie wieku 637, a pod koniec 585. W 1809 roku do wsi należały lasy, ł±ki i piaszczyste grunty. Kiedy w 1810 roku zlikwidowano klasztor jemielnicki jego posiadło¶ć g±siorowick± bez lasów kupił hrabia Andrzej Renard ze Strzelec. Wie¶ tworzyły 63 domy, folwark i królewska strażnica le¶na. G±siorowice podlegały administracyjnie i s±dowo urzędowi w Jemielnicy, kierowanemu przez sędziego Adamiczka ze Strzelec. W 1864 roku w skład G±siorowic wchodziły: wie¶, dwa folwarki i Bokowe. We wsi było 101 domów mieszkalnych i 64 budynki gospodarcze. Mieszkało tu 21 gospodarzy, 18 zagrodników i 46 chałupników. Ł±cznie z lasami było tu 1172 ha gruntów. Uprawiano głównie zboża i kartofle. We wsi były 2 młyny, karczma, 2 szewców, 2 krawców, 2 stelmachów, kołodziej, rzeĽnik, 4 kowali, bednarz.
     Bokowe prawdopodobnie zostało założone przez osadnika o nazwisku Bok. W 1905 roku Bokowe podzielono na dwie czę¶ci: jedna należała do G±siorowic a druga do Łazisk. W czę¶ci należ±cej do G±siorowic mieszkało 60 osób. Do wsi należał również forwark Wernerau, który założył w 1817 roku radca s±dowy Werner ze Strzelec. Zajmował on obszar 49 ha gruntów między G±siorowicami a Szczepankiem. Hodowano w nim 200 uszlachetnionych owiec. Do G±siorowic należał także Szczepanek. Po I wojnie ¶wiatowej jedna czę¶ć Szczepanka należała do G±siorowic a druga do Dziewkowic. W 1905 roku G±siorowice ł±cznie ze Szczepankiem i Bokowym liczyło 763 mieszkańców a w 1939 roku 1367. W 1936 roku obszar wsi wynosił 1015 ha. W szkole powstałej pod koniec XIX wieku uczył jeden albo dwóch nauczycieli. Od 1936 roku wie¶ przyjęła nazwę Quellental, a od 1945 roku G±siorowice.

                                                                                                                    ::: [C] G±siorowice 2005           |          projekt-SC :::